Yemiş bahçesine yakın bir yerde patikanın hemen kenarında bir kuş kirazı ağacı bitmişti. Bu ağaçlar biraz ötedeki taze fındık ağaçlarının Güneş almasını engelliyordu. Uzun bir zaman onu keseyim mi kesmeyeyim mi diye düşündüm. Böylesine güzel bir nimeti yok etmek büyük …
Devamnı Oku →
Henüz köyden başka bir yer bilmezken, gözümüzün gördüğü en büyük mavilik Burdur gölüydü gökyüzünden sonra. Deniz derdik.
Henüz Küçük Mehmet sağken, Hidayet “Tütün” olmadan, Ahmet “Göncü”, Hasan “Dıngır”, Baki “Memo”, Mustafa “Keleş”, Raşit “Efe”, Mustafa “İzzet oğlu”, Göküş Kara Mehmet …
Genç adam iyi bir terziymiş. Bir dikiş makinesi ve küçücük bir dükkânı varmış. Sabahlara kadar uğraşıp didinir ama pek az para kazanırmış. Çok soğuk bir kış gecesi dükkanı kapatırken elektrik sobasını açık unutmuş ve çıkan yangın onun felaketi olmuş. Artık …
Devamnı Oku →
Bir zamanlar karısıyla bir oduncu yaşardı. Ormanda odun keser ve bunları pazarda satardı. Bu onun geçiminin tek yolu idi. Bir gün ormanda odun kesmeye gitti. Yolda, bir şarkı söylüyor ve doğanın güzelliğinin tadını çıkarıyordu. Orada önünde çok büyük bir ağaç …
Devamnı Oku →
Doğunun bütün şarkılarında bülbülün güle olan aşkı yankılanır. Bu kanatlı şarkıcı, sessiz, yıldızlarla pırıl pırıl gecelerde, bu kokular saçan çiçeğe, bir serenat söyler.
İzmir yakınlarında tüccarların uzun boyunlarını gururla yukarı kaldıran develerini ulu çınarlar altından ağır ağır sürdüğü kutsal topraklar …
Bir bahçenin ortasında üstü baştanbaşa güllerle dolu bir gül fidanı büyüyordu. Bu güllerin en güzeli içinde de bir peri oturuyordu. O kadar küçük, minnacık bir şeydi ki bu peri, hiçbir insan gözü onu fark edemezdi… Her gül yaprağının ardında bir …
Devamnı Oku →
Şirin bir kasabada, ağaçların arasındaki kulübesinde yaşayan, çocukların çok sevdiği bir Masalcı Ninedir o. Çocuklara hem masal anlatır hem onlara kendi yaptığı leziz içeceklerden ikram eder. Masalcı Nine’den masal dinleyen çocukların anne babaları bile masallarla büyümüşlerdir. Masalcı Nine her gün …
Devamnı Oku →Bir varmış, bir yokmuş. Eski çağlarda, kuzey ülkelerinden birinde, ormanlar içindeki küçük bir köyde, Daniel adında bir çiftçi ve Anna adındaki karısı yaşıyorlarmış. Artık genç sayılmayacak yaşa gelmiş oldukları halde, Daniel ve Anna’nın çocukları yokmuş. Halleri vakitleri yerinde olduğundan, çocuksuz …
Devamnı Oku →Kış, beyaz ağaçlar yaratır topraktan; bazı insanlarda umutsuzluk yaratır, ama bir sevgi iliştirir bu umutsuzluğa, dünyanın en garip çiçeğini yaratır.
Annesi babası ölmüştü kızın, başında bir kukuletası sırtında yırtık bir elbisesi ve tüyleri yağmur yemiş bir paltosu vardı. Böyle bir …
Devamnı Oku →Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde fazlaca eski diyarlarda ve fazlaca eski devirlerde, bir ülkenin sevilen bir pâdişahı, bu pâdişahın da Zühre isminde güzeller güzeli bir kızı varmış. Senelerce evladı olmayan pâdişaha Tanrı yaşlanma döneminde nur …
Devamnı Oku →Sokak kapısı açıldığında Tekir, kapının yanındaydı. Fırsatı kaçırmayıp derhal dışarıya fırladı. Kendisini gören olmamıştı herhalde… Hemen köşeyi dönerek arka bahçeye doğru yöneldi. Onun kaçışını gören olmadığına bakılırsa artık koşmasına gerek yoktu; durakladı. Derince bir nefes alarak çevresini kokladı, tertemiz soğuk …
Devamnı Oku →Baba koç sürüden ayrılıp dere kenarına gitmiş. Bakmış ki, bir yavru kurt su içiyor. Hemen bir ağacın arkasına saklanmış. Yavru kurt su içtikten sonra baba koç ortaya çıkmış. Baba koçun sivri boynuzlarını gören yavru kurt kaçmaya başlamış. Baba koç ilerdeki …
Devamnı Oku →Evvel zaman içinde bir oduncu ve onun güzeller güzeli bir kızı varmış. Oduncu çok yalancıymış.
Bir gün Kral onu yanına çağırarak ona bir ders vermeye karar vermiş.
Oduncu Kralın karşısına çıktığında Kral’a kendisini tanıtmış ve kızın çok güzel ve zeki …
Devamnı Oku →Günlerden bir gün, güzel bir ilkbahar sabahında, henüz kimsecikler yatağında doğrulmamışken, kuşlar o dal senin bu dal benim uçuşmaya başlamışlar bile. Yeni yeşermiş ağaçlar rengarenk çiçekleriyle yeryüzüne yeni bir hayat sunuyorlarmış. Önce gök aydınlanmış, sonra güneş hafifçe başını çıkarmış saklandığı …
Devamnı Oku →Yeni masalımızın adı Ak Benekli Masalı. Çoban Ali ile Ak Benekli kuzunun masalını hep beraber okuyalım. Bir zamanlar Çoban Ali her gün erkenden kalkar, koyunlarını otlatmaya giderdi. O sabah da şafak sökmeden uyandı. Yatağının içinde iyice gerindi, uzun uzun esnedi. …
Devamnı Oku →Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zamanların birinde, uzak bir ormanda bir terzi kuşu yaşarmış. Terzi kuşları, aynı terzi ustaları gibi ağaç yapraklarını birbirine dikerek torbalar örerlermiş. Bu yüzdendir ki o iyi yürekli kuşlara terzi kuşu derler. Şimdi sizlere bu terzi …
Devamnı Oku →Kış, beyaz ağaçlar yaratır topraktan; bazı insanlarda umutsuzluk yaratır, ama bir sevgi iliştirir bu umutsuzluğa, dünyanın en garip çiçeğini yaratır.
Annesi babası ölmüştü kızın, başında bir kukuletası sırtında yırtık bir elbisesi ve tüyleri yağmur yemiş bir paltosu vardı. Böyle bir …
Devamnı Oku →Benim adım Kamber. Minareden uzun mumbar yedim, içtim doymadım Harda, hurda, şurada, burada, tarla, bağda; yedim, içtim, doymadım Aman bacı, kaldır sacı, yağlı bazlamacı yedim, içtim, doymadım Dere gibi hoşaflar, tepe gibi pilavlar, ambar ambar yulaflar yedim, içtim doymadım Denizi …
Devamnı Oku →Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak ülkelerin birinde yemyeşil bir orman varmış. Bu ormanın halkı o kadar mutlularmış ki bu mutluluklarının gün gelip de bitmesinden çok korkuyorlarmış.
Günlerden bir gün, ormanda çok şiddetli bir rüzgar …
Devamnı Oku →Masal masal matitas… Kalaylandı bakır tas… çukura düştü çıkamaz… Pır pır eder uçamaz.
Var varanın, sür sürenin, destursuz bağa girenin, hâli yaman demişler… Masaldır bunun adı… Söylemekle çıkar tadı… Her kim dinlemezse bunu, hakkından gelsin kambur dadı…
Bir varmış, bir …
Harda hurda, eşeği yedirdik kurda, altmış tarla buğday, yedim karnım doymadı. Denizi çorba ettim, gemiyi kepçe ettim, yedim içtim yüzüm gülmedi. Bir varmış, bir yokmuş. Zamanın birinde, dünyanın en muhteşem ülkesine sahip bir hükümdar varmış. Lakin sahip olduğu güzelliğin farkına …
Devamnı Oku →Bir zamanlar, uzak diyarlarda, yemyeşil ve uzun ağaçlarla kaplı ormanın içinde genç bir peri kızı yaşarmış. Bu peri kızı çiçekleri çok sever, en çok da gülleri severmiş. Ormandaki kulübesinin hemen yanında rengarenk güllerle donatılmış bir bahçesi varmış. Bu bahçenin gülleri …
Devamnı Oku →Günlerden bir gün, bir geyik tek başına ormanda dolaşıyormuş. Çok susamış, su içmek için ormanın içindeki dereye gitmiş. Suya eğildiği sırada, deredeki yansımasını görmüş. Yay gibi boynuzu, ay gibi yüzü, pırlanta gibi gözleri ve incecik bacakları varmış. Boynuzunu ve gözlerini …
Devamnı Oku →Varmış, yokmuş Allah’ın kulu çokmuş. Çok söylemesi günah, söyleneni dinlememek çok ayıpmış.
Vaktin birinde, bir memleketin bir Pâdişahı varmış. Pâdişahın da bir tanecik oğlu varmış. Günlerden bir gün bu şehzade balkona çıkmış. Balkondan şehrin orta yerindeki pınar görünürmüş. Şehzade balkondan …
Devamnı Oku →
Bu gün okuldan eve giderken bir araba kazası gördüm . ‘Acaba inçindeki insanlara bir şey olmuş mudur?’ diye bakmak istedim. Ama polis abla beni durdurdu. Arabanın içindeki insanları göremeden eve gittim. Olayı anneme anlattım . Annem de bana ‘Endişelenme kızım …
Devamını Oku
